மலையகத்தில் முகம் தொலைத்தவன் -30

இராமன் வனவாசம் போகின்றான் என்று செய்தி  கேட்டு மக்கள் முண்டியடித்து அஸ்தினாபுரம் விட்டுச் சென்றதை விபரித்த கம்பன் சொல்லிய போது அது வெறும் கற்பனை என்று இருந்தோம் நாங்களும் !

ஆனால் அதிலும் உண்மை இருந்திருக்கும் என்பதைச் சொல்லியது1991 ஆவணியில் பின் வந்த நாட்கள்.

பல பக்கத்தில் இருந்தும் யாழ் கோட்டையை முற்றுகையிட்டு இருக்கும் போராளிகளை வெற்றி கொள்ள இராணுவம் தீவின் பல பக்கத்தில் இருந்து முன்னேறியது.

  இராணுவ ஆக்கிரமிப்புக்குள் இருந்து இன்று இரவு எல்லோரும் வெளியேறி விடுங்கோ என்று போராளிகளின் குரல் ஒலித்தது.

 அன்று ஆவணி இறுதிவார  பின் இரவில் 2 மணிக்கு  நாங்கள் கையில் இருந்த பொருட்களுடன் ,மாட்டுவண்டியிலும்,சைக்கிள்களிலும் நடையுமாக வானத்தில் ஹெலிகப்படர் வேற பக்கத்தில் சுட்டுக்கொண்டு இருந்த போது பயந்து பயந்து பாலம் கடக்க தயாரானோம் பலர் !

வாழ்வில் அன்று தான் ஊரைவிட்டு பாலம் தாண்டி இருப்பார்கள்.!

பங்கஜம் பாட்டி அப்போது வட்டக்கச்சியில் இருந்து வந்திருந்த சின்னத்தாத்தாவிடம் .

மச்சான் என்ற பேரன்களையும் பேர்த்தியையும் பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ளப்பா..
என்ன மச்சாள் நேவி வார வரத்தில் எல்லாரையும் சுடுவான் .வெட்டுவான் தெரியும் தானே !

"என்னால் என்ற ஊரைவிட்டு வரமுடியாது. நான் செத்தாலும் இங்க கிடந்தே சாகின்றேன்.
 யாராவது திரும்பி வந்தால் தூக்கி எரிப்பினம் .என்று பாட்டி சொன்னபோது "

விசர்க்கதை கதைக்காமல் வா மச்சாள் .
என்று முத்தாச்சிப்பாட்டி கெஞ்சியது.

 இல்ல நீங்கள் போங்கோ.

 சகலி வராமல் நானும் வரல என்று சின்னப்பாட்டி சென்னபோது !

சின்னத்தாத்தா தலையில் அடித்துக் கொண்டார் !!

ஆத்தா என்ன இது சோதனை.

 இப்படி பிரிந்து நின்று பேசிக்கொண்டு இருக்கும் நேரம் நேவி வந்து விடுவான் மாமி .என்று புனிதா மாமி சொன்ன போதும்.

நீ சண்முகத்தின் மனுசியோட போ .அவங்களைத் தனியவிடாத என்ற மோளே என்று பாட்டி கண்ணீர் விட்ட இரவுகளை எப்படி மறப்பது.

மாமிக்கு ஏற்ற மருமகளாக இருந்த சண்முகம் மாமி .
பாட்டியிடம்.

 நீங்க வராட்டி நானும் போகமாட்டன் மாமி.
 அவர் இல்லாத பொழுது நான் இந்த மூன்று பொடியங்ளையும் கூட்டிக்கொண்டு என்ன செய்யபோறன்?

 என்று அழுத மாமியின் கண்ணீர் துடைத்த ரூபன் மச்சான் சொன்னான் .

அம்மா நாங்க போவம் நேவிக்காரன் வந்தா சுடுவான் .
வாங்கோ என்ற அச்சாப்பாட்டி.

 இனி நான் கோபிக்க மாட்டன் உங்களோடு. என்ற பாட்டியை விட்டுப் எங்கும் போக மாட்டன் .

முதலில் எல்லோரும் பாலம்தாண்டுவம்.

 இல்லையடா என் பேரா .

நீ தான் என்ற வம்சம்

!எதுக்கும் கிறுங்கக் கூடாது .

என்ன பங்கஜம் இன்னும் போகவில்லையா ?
எல்லாரும் போய்க்கொண்டு இருக்கினம் என்றார் வட்டிக்காரமுருகேசு தாத்தா.

 முருகேஸர் என்னால் ஊரைவிட்டு போகமுடியாது.

 என்ற பேரன் பேர்த்திகளையும் கவனமாக பார்த்துக்கோ .

தேவை என்றாள் உறுதி தருவன் .

பேரன் ,பேர்த்திகள் பசிகிடந்து அனுபவம் இல்லை .

என்ன பங்கஜம் .

இந்த கட்டின வேட்டியோட தான் நானும் போறன் .

என்ற பிள்ளைகள் சகிதம்.

உன்ற உறுதி என்னத்துக்கு?

 ஏதோ கையில் கிடைச்சதுகளை கொடுக்கின்றேன் .

நேரம் ஆகுது வாங்கோ நிற்காமல் என்று முருகேஸரின் மகள் கூப்பிட்டது கேட்டு அவர் போகும் போது சொன்னார்.

 எங்க ஆத்தா எல்லாரையும் எங்க கிராமத்தைவிட்டு ஓட்டி ,இப்ப ஊரைவிட்டு ஓட்டிப்போட்டா !!

இனி யார் பூசை செய்வா உன்னை நம்பினோர் நாங்க பாலத்தில் நின்று படும் வேதனையை ஏன் தந்தாய் .

நீ எல்லாம் தெய்வமோ??

 அன்று வெளிக்கிட்ட முருகேஸரின் பேரன் அந்த ஆத்தாவை பார்க்க 2011 வரை காத்திருந்தான் உயிரோடு.

  20 வருடத்தின் பின் கோயில் திறந்தார்கள். பாதுகாப்பு வலையம் நீக்கி .

ஆனால் பேய்கள் ஆட்சியில் இன்று மூலவிக்கிரகம் களவு போய்விட்டது விரைவில் பொலிசார் மீட்டுத்தருவார்கள்  என்று இந்தவார யாழ்நாளிதழல் விளம்பரம் செய்கின்றது.
!!
எத்தனை மாற்றம் பலர் வாழ்வில் அன்று பாலம் தாண்டும்  பின்னிரவில்!
//////////////////////////
தொடரும்.

விசர்க்கதை-முட்டாள்தனமான கதை.யாழ் வட்டார மொழி!
உறுதி-சொத்துப் பத்திரம்