மலையகத்தில் முகம் தொலைத்தவன்-31

இந்த ஊருக்கு ஒரு நாள் திரும்பி வருவேன் அதுதான் எனக்குத் திருநாள் என்
 கனவுகள் பலித்திடும்.திருநாள்!
-மாவை வரோதயன் பாடல்!

அன்று பாலம் கடக்கும் போது பலரும் தலையில் சுமந்து சென்றது பொருட்களை மட்டும் மல்ல ஊர் மீதான கடைசி நேர உணர்வுகளையும் தான்.

குடுகுடு பாட்டியும் குமரி சுசந்திக்கா ஜெயசிங்க போல பாலம் தாண்டி ஓடினவேகத்தைப் பார்த்த போது தெரிந்தது! மரணபயமும் யுத்த மோதலில் எப்படியும் தப்பித்து விடவேணும் நேவிக்காரனிடம் இருந்து என்ற கருத்துமே.

பொழுது விடியவிடிய பலரின் அழுகுரல்கள். பாதி நித்திரை இல்லாத அதிகாலையில் பாலத்த்தின் நீளம் 3 கிலோ மீற்றர் எப்படித் நடந்தே கடந்தார்கள் என்று நினைக்கும் போதெல்லாம் நெஞ்சில் சம்மட்டியால் அடித்தது போல இருக்கும்!

.பாலம் கடக்கும் போது பங்கஜம் பாட்டியையும் சின்னப்பாட்டியையும் தனிய விட்டுட்டு வாரதில் விருப்பம் இன்றி இருந்தோம்.
  சின்னத்தாத்தாவிடம்  .
"பங்கஜம் பாட்டி என்ற பேரன் ,பேர்த்திக்கு உதவியா இருப்பா உனக்கு கோடி புண்ணியம்கிடைக்கும் என்று கை எடுத்து அழுததைப்பார்க்க முடியாமல் "

எப்போதும் மச்சாள் பேச்சை மீறாத சின்னத்தாத்தா மெளனமாக நின்ற கனங்கள்.

 தன் கணவனுடன் உடன் போகும்  சின்னப்பாட்டியும் சகலி  பங்கஜம் வராமல்  நானும் பாலம் தாண்ட மாட்டன் என்று சொன்ன குடும்ப ஒற்றுமை .

எங்கேயோ இருந்து  ஒரு வீட்டில் வாழ வந்தாலும் மூத்த மருமகளையும் இன்னொரு சகோதரியாக எண்ணிக்கொள்ளும் பாசம் அடுத்த தலைமுறையிடம் இல்லாமல் போன நிலையை எண்ணும் போதெல்லாம்!

" கோதாரி பிடிப்பாங்கள் சும்மா இருந்த தேன் கூட்டை நொட்டி விட்டாங்கள் கோதாரி அறுப்பாங்கள்"
 என்று திட்டிக்கொண்ட போன சைக்கிள்கடை சின்னராசு மாமாவின் பேச்சுத்தான் ஞாபகம் வரும் .

பாலம் தாண்டும் போதே எங்கோ !இருந்து வந்த வெடிச்சத்தம் கேட்ட அதிர்ச்சியில் சைக்கிளை பாலத்தில் ஓட்டாமல்  சைக்கிளோடு கடலுக்குலுடன்  விழுந்து எழும்பியதும் வந்து விடுகின்றது சேர்ந்தே நினைவுகளாக!

மறுநாள் அதிகாலை ஆதவன் ஒளி கொடுக்கமுன் ஆமிக்காரன் ஷெல் ஒளியும்/ஒலியுமாக  கொடுத்துக்கொண்டு முன்னேறியதும் !

கடைசியில் நின்றவர்கள்  மீது ஹெலிகப்படரில் இருந்து சுட்டதில் சுவையாக எள்ளுப்பாகு விற்கும் பாட்டியும் மோளும் சுட்ட இடத்திலேயே செத்துப் போனார்கள் என்ற செய்தி செவியில் விழுந்தது

.தனியாக நிற்கும் பாட்டிமார் என்ன கெதியோ?
 என்று ஏங்கிக் கொண்டு அன்று விடியும் வேளையில் அடுத்த ஊர் வந்த போது. தெரியாது இனி எங்கள் ஊரில் உறவுகள் சூழ ஒன்றாக இருந்து  ஒரு நாளும் விடியலைப்பார்க்கமாட்டோம் என்று.!

பங்கஜம் பாட்டியும் சின்னப்பாட்டியும் பேரன்களுக்கும், பேர்த்திமாருக்கும் கொடுத்த முத்தம் இனிக்கும் .

அதில் கடைசியாக ரூபன் மச்சானுக்கு கொடுக்கும் போது அழுத்திக்கொடுத்த முத்தம் .அதுதான் அவனுக்கு கடைசி முத்தம் என்று அன்று தெரியாது பாட்டிக்கு!

கழுத்தில் இருந்த சங்கிலியை போட்டுவிட்டு பேர்த்தியிடம் சொன்னா!
" பேரம்பலத்தாரின் பேரன்கள் எல்லாம் கோபக்காரங்கள். என்றாலும் குடித்தனம் யாராவது ஒரு பேரனுடன்  தான் உங்களுக்கு .என்று பல்லவிக்கும் ,சுகிக்கும் சொல்லிய போது!

 முத்தாச்சிப் பாட்டி சொன்னா "
அவனவன் ஓடுகின்ற நேரத்திலும் நீ உன்ர கடைசி ஆசையைச் சொல்லுறீயோ"?

உன்ற பேரன்கள் யாரைக் கூட்டிக் கொண்டு எதிர்காலத்தில் ஓடுறாங்களோ?

" .இந்தப் பங்கஜம்  செம்பு எடுத்து .ஒரு சொட்டுத்தண்ணீர் கொடுக்க மாட்டன்.
"கொள்ளிபந்தமும் பிடிக்கக்கூடாது என்று சொல்லித் தான் வளர்த்திருக்கிறன் என்ற பேரன்களுக்கு.

ஆத்தா நீ தான் இவங்களை பத்திரமாக பார்க்கணும் என்று அந்த நேரத்திலும் கம்பீரமாக நின்றா பங்கஜம் பாட்டி கண்களுக்குள்.

முத்தாச்சிப்பாட்டி,சண்முகம் மாமியின் பிள்ளைகள்,புனிதா மாமி,செல்வம்மாமி,சுகி ஈசன் மாமி பல்லவி யோகன் அண்ணா,தம்பி .அம்மா என எல்லோரும் பங்கஜம் பாட்டியும் சின்னப்பாட்டியும் நிற்க ஊரைவிட்டு ஓடிவந்தோம் நாங்கள் .

அது புரட்டாசிமாதம் .சனியன் வரும் மாதத்தில் சனியன் பிடித்தது எங்கள் வாழ்வில் இடம் பெயர்வு என்ற சனியன்.

அன்று போனவர்கள் ,பார்த்தவர்கள் ,கண்டவர்கள் தெரிந்தவர்கள் என பிறகு பார்க்கமுடியவில்லை பலரை ராகுல் பின் நாட்களில்.!


 என்னடா ராகுல் சத்தம் இல்லை. ஏன் பாட்டியைவிட்டு வாரதில் கவலையோ ?விரைவில் திரும்பிப் போகலாம் என்று சின்னத்தாத்தா தைரியம் சொன்னார்.அப்போது!

தொடரும்!

//கோதாரி அறுப்பாங்கள்-கஸ்ரப்படுத்தும் செயல்-யாழ் வட்டார சொல்
நொட்டி விடுதல்-குழப்பி விடுதல்-யாழ் வட்டாரவழக்கு.