மலையகத்தில் முகம் தொலைந்தவன் - 16

ஒரு மாட்டுக்கன்றுக்காக தன் மகனை  பலியிட  முன்வந்தவன்  மனுநீதி சோழன் என்பது  வரலாறு;  ஆட்சி செய்ய தம் மக்களையும்  பலியிட்டு எதுவும் செய்வார்கள்  இன்றைய தலைவர்கள். நையீரியாவில்  "இபோ"  இன மக்கள்  , தென்  சூடான், கொசோவோ  ஈழம் எனத்தொடர்கிறது.

 

அரசியல்  வீதியில்  பதுளையும்  ஒரு சில  வேதனைகளை  உள்ளே  அடக்கிக்கொண்டுதான்  இன்றும்  இருக்கின்றது. வெளியுலகில் பலது மறைந்து போகலாம்  மனதில்  வடுக்கள்  மறையாது.  ஜேவிபியின் இரண்டாவது கிளர்ச்சியில் அக்கட்சியை சேர்ந்த முன்னனி  உறுப்பினர்கள்  பலர்  ஆட்சியில்  இருந்தோரால் காடைத்தனமாக  சுட்டும் வெட்டியும் நெருப்பில்  கொழுத்தப்பட்டும்  வீதியிலும்  ஆற்றிலும்  வீசப்படது இன்னும் பல  இடங்களில்  பதிவு செய்யாமலே  போய்க்கொண்டு  இருக்கு.  இலக்கிய உலகம் ? அரசியல் மற்றும்  சினிமாவில் இது என்றாவது  ஒரு நாள்  நியாமான முறையில் பதிவு செய்வது  காலத்தின்  கட்டாயம்.  சிங்கள  மக்களின்  மன உணர்வுகள்  ஏன் இப்படி போரின்  வடுக்கள் வாழும்  குடும்பங்களின் உண்மையான   முகத்தினை மேட்டுக்குடி ஊடாகமும், அரச ஊது குழலும்  பதிவு செய்ய முடியாது போனது. இது இன்னமும் பலர் கண்ணுக்குள் இருக்கு.

 

 ஐயந்த  மாமாவின்  உடல்  பாகம் நாங்கள் குளிக்கும் ஆற்றில் மிதந்து  வந்தது;  ஒரு காலைப்பொழுதில் அன்று  தென்னக்கோன் மாமா  அழுதுகொண்டு வந்ததும்,  குசுமாவதி  பாட்டியும்  மெனிக்கே  மாமி  கதறியதும் இன்னும்  மறக்க  முடியாது.  பரிசு தருவார்  என நினைத்த  என் கனவில் ஆற்றில்  ஓடும் வாழை மரக் கன்று போல ஆகிவிட்டது. 

                                                          (தெய்யனாவளை ஆறு)

அனோமா   திகைத்து நின்றாள். வீட்டில் எல்லோரும் செத்த வீடு கொண்டாடினார்கள்  சில பாகம் கிடைக்கவில்லை  ஆற்றில்  நீர் வேகம்  அதிகம்   என்பதால்  அடித்துச்  சென்று விட்டது அதனால் வீட்டில் பெட்டி வைக்கவில்லை. அன்றைய நிலையில் அப்படி செய்யும் நிலையில் மக்கள் தயாராகவும் இல்லை ஒருவீட்டில் மரணத்தை சாட்டாகவைத்து  பலர் பிடிக்கப்பட்டார்கள்.  அவர்களும் பின் ஆற்றிலும்  தேயிலைக்காடுகளிலும் முகம் தொலைந்து  போனார்கள். நம்பிப்போய் கடைசியில் வீதியில் நாய் போல கிடந்த பிரேதங்கள் பலருக்கு மறக்கமுடியாது!  தமிழ் மக்கள் வீடுகளைத்தவிர பல   சகோதர மொழி  வீடுகளில்  அப்போது மரண ஓலம்தான் கேட்டது.  ஒரு கட்டத்தில் ஆற்றில் குளிப்பதே  பயமாக இருந்தது.  இன்று யார் முகமோ என்று குளிக்கப்போகமல்  வீட்டில் வரும் தண்ணிப்பைப்பில்   குளித்தோம்!  இந்த ஆற்றில்  குளித்தவர்  கண்களுக்கு 1989  இன்னும் தெரியும் எத்தனை உடல்கள்  காசியைப்போல  மிதந்து  வந்தது  என்று!   இப்படி பதுளை குருநாகலை  அம்பாந்தோட்டை  என்று நீளும்  மரண ஓலம்...

 

பெட்டியில் அடங்கும்
வாய்ப்பே அற்று
மயான மூலையில்
முகமறியா இருளில்
முகமிழந்து புதைந்த உடல்களை
பாதி எரிந்து
மீதி அழிந்து
சிதைந்த உடல்களைச்
சுதந்திரத்திற்காய்
களத்திலிறங்கிச்
சுதந்திரம் இழந்தவர்களை
நாம் நினையாது இருந்தால்
மிகவும் கொடியது
இது எமது எதிரியின் வேலை அல்ல
எம்மவர் கொலைக்கரம்
பதித்த சுவடுகள்
            -சேரன்-

பிற்காலத்தில் இந்த மரண ஓலங்களே    இந்தப்பகுதியில்  மக்கள் விடுதலை முன்னணிக்கு(ஜேவிபி)  கனிசாமான    வாக்கு  வங்கியை பெற்று கொடுத்தது என்று சொன்னாலும் மிகை இல்லை. பதுளையில்  நிகால் கலப்பதிக்கு ஆதரவாக பின்னாளில்   மாணவர்  இயக்கத்தில்  செயல்பட ராகுல் முன்வந்ததும்  இதனாலதான் "அப்பி  வாமாங்க பக்சயோ" (இடதுசாரிகள் என்ற  கொள்கை பற்றி  அப்போ ராகுலுக்கு தெரியது)

 

இந்த அழிவுக்கு எல்லாம் காரணமானவர்கள் பின்னாட்களில் எப்படி பாராளுமன்றத்தில் கதிரையை பிடித்துக்கொண்டு கட்சி என்றும், கொள்கை என்றும், உண்ணாவிரதம் என்றும் ஊரையும் கிராமத்தவனையும் ஏமாற்றியதை இந்த உலகம் பார்த்துக்கொண்டு தான் இருக்கிறது. ஆனாலும் இன்னும் சில மனங்களால்  இவர்களின் நடிப்பு எத்தனை அயோக்கிய தனமானது என்று புரிந்துகொள்ள முடியாது தான் உள்ளது. இருந்தாலும் இந்த பகுதிகளில் இவர்களின் வளர்ச்சி கேள்விக்குறியே!

அன்று தெரியாது  ஐயந்த மாமா ஒரு மக்கள் விடுதலை முன்னனியில் ஒரு உறுப்பினர் என்று.. இந்த மரண வீட்டில்தான்  முதல் முறையாக  ராகுல் பார்த்தது தன்  இரண்டாவது  அத்தை ( மாமி ) மற்றும்  மூன்றாவது  நந்தா (சகோதர மொழியில்  மாமி) அவர்களின் இரு மச்சாள்களில் முன்னம் தெரிந்த அனோமா மற்றவள் துஷாரி..